Prosto w serce

-Ojciec Scarlett ma ma złamaną nogę ,przydałaby jej się pomoc na farmie -rzekł Adam przy śniadaniu ,mówiąc jakby w przestrzeń ,nie kierując swych słów specjalnie do nikogo.
-Proponowałem jej pomoc ,ale odmówiła -odparł Will.
-Jest nieśmiała i uważa ,że nie wypada prosić o wsparcie -stwierdził Adam.
Powinieneś spróbować jeszcze raz.
A jak tego nie zrobisz ,to ja jej pomogę.
-Dlaczego niby ty -spytał zdziwiony Will.
-Kto pierwszy ,ten lepszy -rzekł Adam Cartwright ,uśmiechając się ,a na jego twarzy pojawiły się rozkoszne dołeczki w policzkach.

Po śniadaniu Will wziął konia i udał się na przejażdżkę po okolicy.
Ben Cartwright mówił ,że nawet niebo nie może się równać z jego ziemią.
Ben był zakochany w tej ziemi tak jak niektórzy mężczyźni ,zakochują się w kobietach.
Wszyscy trzej synowie Bena kochali ojca ,ziemię i siebie nawzajem i to ich łączyło ,choć byli od siebie tak różni jak woda ,ogień i wiatr.
Spokojny ,zdystansowany Adam ,Hoss człowiek o gołębim sercu ,oraz najmłodszy ,nieco dziki i porywczy mały Joe.
Will zaś ciągle czuł się tu obco. Nie wiedział gdzie jest jego miejsce i w którą pójdzie stronę.
Mężczyzna zsiadł z konia i udał się nad zaczarowane jezioro ,które wyglądało tak jakby jego wody wróżki pokryły księżycowym pyłem.
Z daleka ujrzał młodą kobietę ,która jakby nad czymś rozmyślała.
Była bardzo ładna ,wysoka ,dobrze zbudowana i delikatna zarazem. Miała ciemnobrązowe włosy ,a jej oczy były niebieskie jak fiołki.
Nos był mały i zgrabny ,a zielona muślinowa sukienka idealnie dobrana do figury.
Dziewczyna potknęła się nagle o jakiś kamyk i wpadła prosto do jeziora.
-Chyba teraz musisz przyjąć moją pomoc -rzekł Will zwracając się do Scarlett.
-Na to wygląda -odparła Scarlett.
Mężczyzna podał jej rękę i dziewczyna po chwili wstała.
Gdy stanęła obok niego uśmiechnął się w jej kierunku ,a ona nie wiedząc nawet o tym bezwiednie oddała uśmiech.
Will Cartwright był to wysoki ,smukły ,uderzający piękny pan.
Miał ciemne nieco faliste włosy ,oczy piwne ,mały cienki wąsik nad zmysłowymi ,subtelnie wykrojonymi wargami.
Mimo delikatności rysów ,była w nim jakaś zuchwałość pirata.
Jego uśmiech był czymś baśniowym i fantasmagorycznym zarazem ,tak ciepły i serdeczny ,że mógłby ten uśmiech roztopić nawet górę lodową ,a nie tylko jedno niewieście serce.
Ubrany był w niebieską kurtkę i spodnie.
Jego głos to był miły ,miękki baryton ,który działał jak afrodyzjak.
-Odprowadzę cię do domu -rzekł zwracając się do Scarlett. I pomogę ci od jutra na farmie.
-Dobrze -zgodziła się dziewczyna.

-Czy zamierzasz później jechać do Chin -spytała młoda dama,by przerwać kłopotliwe milczenie ,które nagle zapadało między nimi.
-Miałem taki zamiar ,ale teraz sam nie wiem -odparł mężczyzna. Zostałem tutaj po tym napadzie na Ponderosię ,choć minie pewnie sporo czasu ,zanim sobie odpowiem dlaczego.
-Myślałam ,że zrobiłeś to dla Laury -rzekła Scarlett. Podoba ci się prawda.
-Nie -odparł Will. Udawałem ,żeby Adam był zazdrosny i w końcu jej się oświadczył.
Ale on jest taki uparty i przekorny.
-Tak -zgodziła się Scarlett. Adam jest uparty. A jaki jest Will Cartwright ?
Mężczyzna zastanawiał się nad odpowiedzią ,po czym spojrzał jej prosto w oczy i łagodnie dotknął ręką jej policzka.
-Chyba dalej pójdę już sama -rzekła dziewczyna ,odsuwając się ,przerażona tą bliskością.
-Przepraszam ,nie chciałem cię urazić -rzekł Will.
-Nie obraziłeś mnie ,przypomniałam sobie ,że muszę załatwić coś ważnego -odparła Scarlett.

Super

I co dalej? Ja tak sobie myślę, że:
1. Adaś może nie odpuścić i chcieć wygryźć Willa z tego pomagania Scarlett.
2. Laura może być zazdrosna o obu na raz i sporo namieszać.
3. Scarlett się boi, to może ma jakąś tajemnicę?
4. Jest jeszcze jej ojciec i tutaj to już nic nie wiadomo...

Czekam na odpowiedzi Very Happy

Adam Cartwright był ,przystojnym brunetem o oliwkowej ,smagłej cerze.
Odznaczał się surową ,męską urodą bez śladu zniewieściałości.
Konsekwentny ,uporządkowany ,był niemal nudny w swojej doskonałości.
Tego dnia przyjechał na ranczo Scarlett.
Młoda kobieta od razu zauważyła ,że wygląda on świetnie w swojej czerwonej koszuli i czarnych spodniach.
Dziewczyna tego dnia miała na sobie sukienkę , w srebrzyste kwiaty koloru wiosny.
-Przyjechałem ci pomóc -rzekł Adam zwracając się do Scarlett.
-To miłe z twojej strony -odparła dziewczyna ,ale zupełnie niepotrzebne. Will mi pomaga od samego rana i damy sobie świetnie radę.
Will nadszedł,bo zobaczył Adama.
-Tak damy sobie radę -rzekł spoglądając z pewną niechęcią na kuzyna.
Jak sam powiedziałeś ,kto pierwszy ten lepszy.
-Ja tak powiedziałem -Adam udał zdziwienie.
Chciał się uśmiechnąć kącikiem warg ,ale zamiast uśmiechu ,wyszedł mu jakiś dziwny grymas.
-Gdybyś jednak czegoś potrzebowała -rzekł Adam Cartwright zwracając się znowu do Scarlett -to będę w mieście.
Dziewczyna skinęła głową.
Adam wsiadł na konia i odjechał.
-O co chodzi z tym kto pierwszy ,ten lepszy -spytała Scarlett zwracając się do Willa. Mam wrażenie ,że stałam się jakoś zabawką ,rozgrywką między wami dwoma.
-To nie tak -zaprzeczył Will.
-Na pewno ?
Młody mężczyzna milczał przez chwilę.
Dziewczyna patrzyła na niego ,zastanawiając się o czym on myśli.
Will był ubrany w brązową kurtkę i spodnie.
Był wysoki ,cienki w pasie ale szeroki w ramionach ,miał rysy i kształty cudnej piękności.
Jego twarz była subtelna ,pyszna i wyrafinowana zarazem. Miał najbardziej urzekający uśmiech na świecie i piękne oczy koloru złotego miodu.
Przypominał bardziej pogodne bóstwo niosące nadzieję ,albo cezara na złotym miedzianym tronie ,lub młodego pogańskiego księcia ze wschodnich baśni.
A był kowbojem z niejasną przeszłością ,romantycznym awanturnikiem ,który tak jak jeden z wielu na zachodzie ,zabija się by żyć.
Dotknął jej ręki ,a dziewczyna znowu się odsunęła.
-Spokojnie, ja nie gryzę -rzekł zwracając się do niej swoim miłym ,ciepłym głosem. Wiesz ,że jesteś podobna do dzikiego agrestu ?
-To najmilszy komplement jaki usłyszałam kiedykolwiek -odparła Scarlett ,uśmiechając się w jego stronę. Ja zawsze o sobie myślałam ,jako mało interesującej ,grzecznej dziewczynce.
-Na pewno tak nie jest -rzekł mężczyzna. Zależy mi na tobie ,uwierzysz mi.
-Nie wiem -przyznała. Znamy się tak krótko i tak naprawdę nic o tobie nie wiem.
-Będziemy mieli czas się poznać się lepiej ,bo postanowiłem tu zostać -odparł Will.
-To już nie chcesz jechać do Chin ?
-Postanowienia też ulegają zmianie -rzekł mężczyzna ,uśmiechając się leciutko.

Nie jest sztuczne, jest świetnie Very Happy

Adaś zobaczył, co się święci a skoro sam chciałby poderwać Scarlett, to teraz powinien się zawziąć w sobie i trochę powalczyć z Willem tak, żeby zachować klasę, ale zdobyć dziewczynę Rolling Eyes

Taqk przynajmniej ja myślę... Rolling Eyes

Ben Cartwright wymyślił przyjęcie dla swojego sąsiada ,pana Hamiltona ,by ten mimo złamanej nogi mógł spotkać się z ludźmi i nie poddać nudzie i bezczynności.
Tego wieczoru w Pond-erosie było pełno młodych ludzi ,a stoły uginały się od jedzenia.
Był czekoladowy tort ,smażony kurczak i półmiski z serem.
Pan War-rock w tajemnicy przed swoją apodyktyczną żoną ,popijał poncz.
Joe tańczył z Domi ,a Hoss z Kariną.
Karina była postawną dziewczyną z niebieskimi oczami i długim jasnym warkoczem.
Oboje z Hassem wspólnie deptali sobie na palce ,w tym samym momencie mówili przepraszam i wybuchali wesołym śmiechem.
Nawet Bena porwała do tańca ,wesoła wdówka pani Johnson.
Scarlett stanęła niepewnie na schodach ,zastanawiając czy zejść na dół.
Czuła się nieco onieśmielona jak zawsze gdy widziała ,większą grupę ludzi.
Była w niebieskiej sukience ,a jej mleczny dekolt urzekał bladością.
Nie było w tym jednak żadnej wulgarności ,ani ostentacji ,nic w niej nie mogło razić.
W końcu zeszła na dół i zobaczyła przed sobą wysokiego bruneta ,ubranego na czarno ,który miał oczy jak migdały.
-Zatańczymy -spytał Adam swoim ,przeszywającym głosem ,który sprawiał ,że kolana kobiet robiły się dziwnie miękkie.
Dziewczyna skinęła twierdząco głową.
Adam wprowadził ją na parkiet ,a po chwili ktoś postukał go mocno w ramię.
-Odbijamy -rzekł Will zwracając się do kuzyna.
-Nie widzisz ,że tańczymy -spytał wściekły Adam.
-Ona tańczy ,ty tylko próbujesz -odparł Will z dowcipną złośliwością.
Adam usiadł przy stole ,a Will wziął dziewczynę za rękę.
-Czemu odbijałeś mnie Adamowi -spytała Scarlett ,patrząc prosto w oczy Willa.
-Jesteś niezadowolona ,że tańczysz ze mną ,a nie z nim ?
-Tego nie powiedziałam -odparła dziewczyna z uśmiechem.
Bo spośród wszystkich zgromadzonych na sali mężczyzn ,Will Cartwright gasił wszystkich pięknością.
Ubrany był w jasnoniebieski garnitur i spodnie.

Jego cienki prosty nos i wysoko osadzone kości policzkowe ,miały w sobie coś prawie arystokratycznego.
Uśmiech jaki zagościł na jego zmysłowych ,subtelnych niczym brzoskwinie wargach ,był prawdziwą poezją.
Gdy muzyka przestała grać ,wziął dłoń dziewczyny w swoją i złożył tam pełen uszanowania pocałunek.
Przez chwile patrzyli na siebie w milczeniu.
Zawsze początki miłości są najpiękniejsze ,gdy zapamiętuję się każde słowo ,niewinny gest czy spojrzenie.
Kiedy zaczyna, kiełkować zupełnie nowa historyjka.
-Możesz mi przynieść coś do picia -spytała młoda kobieta. Jest tak gorąco ,że zachciało mi się pić.
-Oczywiście -odparł Will.
Will zniknął ,a do Scarlett podeszła Laura Dayton.
Laura była młodą wdową ,która słynęła z urody i zarozumiałości.
Tego dnia ta wysoka blondynka ,była ubrana w różową ,muślinową sukienkę.
-Nie powinnaś sobie zawracać nim głowy -rzekła zwracając się do Scarlett.
Znam się na mężczyznach.
Dzielą się na dwie kategorie ,takich którzy się żenią i takich jak Will.
Zanim się obejrzysz ,on zniknie jak zaczarowany sen ,a ty zostaniesz tu sama ze złamanym sercem.
Nic w nim nigdy nie przezwycięży ,głodu przygody.

-Will dzisiaj odjeżdża ostatni dyliżans ,możesz się nim zabrać -rzekł Joe zwracając się do kuzyna.
-Następna taka okazja trafi się dopiero za tydzień -Hoss dorzucił swoje trzy grosze.
-Co to za naciski -odparł zdenerwowany Will. Zostaje w Pond erosie.
-Jeszcze wczoraj mówiłeś ,że chcesz wyjechać -stwierdził Joe.
-Ale zostaję. Dom to dom ,ma się pewne obowiązki wobec rodziny.
-Chyba Scarlett ma coś wspólnego z tą decyzją -stwierdził Hoss.
-Owszem -zgodził się Will. Jest bardzo sympatyczna. Zaraz, gdzie ona się podziała ?
-Adam powiedział ,że zabiera ją na spacer ,bo głowa ją rozbolała -rzekł Ben.
-Jeśli miałeś wobec niej jakieś plany ,to chyba właśnie przegrałeś -rzekł Joe. Nasz braciszek, tak łatwo nie odpuszcza.

-Ja również nie odpuszczę tym razem -odparł Will.

No i dobrze Very Happy

Śmieszne to jest, tutaj masz zupełną rację Razz

Mam nadzieję, że nie dojdzie do bójki, w końcu obaj są tzw. facetami z klasą Rolling Eyes

Chociaż... może to i niegłupie Wink

Mam nadzieję, że Laura chociaż niczego tu nie namiesza... przynajmniej nie za bardzo Rolling Eyes

-Witaj Adam -rzekła Scarlett. To nie pojechałeś do Carson City ,do wujka Arona i cioci Ann?
-O czym ty mówisz -spytał zdumiony Adam.
-Will powiedział ,że miałeś taki zamiar -odparła dziewczyna.
-Doprawdy -Adam przyjrzał się uważnie kuzynowi.
-Najwidoczniej coś źle zrozumiałem -rzekł Will ,a na jego twarzy pojawił się wesoły ,niedbały uśmiech.
-A w ogóle co ty tu robisz -rzekł Adam zwracając się do Willa. Miałeś pojechać do miasta ,załatwiać jakieś interesy.
-Rzeczywiście tak powiedziałem ,kiedy proponowałeś mi wyprawę na ryby -przyznał się Will.
-Wołałeś przyjechać tutaj -odgadł Adam ,mierząc kuzyna ostrym spojrzeniem.
-Przywiózł mi czekoladki ,są naprawdę pyszne -rzekła dziewczyna.
-A ja przywiozłem ci książki z biblioteki -rzekł Adam zwracając się do młodej kobiety. Wiem jak bardzo lubisz czytać.
-Dziękuję -odparła Scarlett ,a jej oczy się zaświeciły jak zawsze na widok nowych książek. To prawda ,nie wyobrażam sobie życia bez czytania ,odkrywania kolejnych światów i nieznanych ,czarodziejskich tajemnic.
-Sama mogłabyś pisać -rzekł Will ,patrząc z czułością, na inteligentną buzię dziewczyny.
-Próbowałam kilka razy ,ale nie mam do tego zacięcia ,nie mówiąc już o talencie -odparła Scarlett z pewnym smutkiem w głosie.
-Powinnaś dalej próbować -stwierdził Will. Uchodźcy z Krainy Nieopowiedzianych Baśni ,czekają byś opisała ich przygody.
-Tym razem zgadzam się z Willem -rzekł Adam.
Kilka minut później zdziwiona Scarlett zobaczyła ,że na jej farmę przyjechała Laura Dayton.
-Musisz mi pomóc Adam -rzekła swoim płaczliwym głosem. Dyrektor banku ,grozi ,że zabierze mi dom.
-No dobrze ,porozmawiam z nim -zgodził się niechętnie Adam.
Adam pojechał z Laurą.
-Cała Laura -skwitowała cierpko Scarlett. Zawsze Adam ,musi rozwiązywać problemy ,które ona sama sobie stworzyła.
- Czy jesteś zazdrosna o nią i Adama -spytał Will ,patrząc prosto w oczy dziewczyny.
Kochasz go ?
Młoda kobieta milczała tak długo ,że mężczyzna stracił nadzieję na uzyskanie odpowiedzi.
-Przepraszam. Nie powinienem zadawać tak osobistych pytań -rzekł Will. Chyba pojadę już do Pond erosy.

-Will poczekaj. Kiedyś myślałam ,że kocham Adama ,a on nie zwracał na mnie specjalnej uwagi. Zaczął się mną bardziej interesować, dopiero teraz ,gdy ty się pojawiłeś.
-To nie kochasz go ?
-Ma wystarczająco, dużo wielbicielek beze mnie -odparła młoda kobieta.
Lubię go bardzo ,ale nie tak jak ciebie.
Will słysząc te słowa ,przyciągnął dziewczynę delikatnie do siebie.
-A jednak ciągle się czegoś boisz -rzekł ,patrząc na nią.
-To prawda. Boję się ,że znikniesz jak zaczarowany sen -wyznała.
Wcześniej ojciec sporo pił i teraz nie wiem ,czy umiem ufać ludziom.
-Nie zniknę -zapewnił Will.
Położył jej ręce na uszach i słodko pocałował w usta ,a Scarlett oddała pocałunek.

No i super Very Happy

Te potyczki między chłopakami są naprawdę śmieszne Wink

Niech walczą dalej, ale... w sumie dobrze że Laura Adasia zabrała, bo wiemy na czym stoimy Rolling Eyes

Żaden to harlekin, tylko bardzo fajna opowieść - humor mi poprawiła na 100% Very Happy

Teraz ja chyba powinnam coś skrobnąć Rolling Eyes

Will zabrał Scarlett na piknik.
Był wysokim ,smukłym mężczyzną o ciemnych ,falistych włosach i piwnych oczach.
Miał twarz jak z cudownego snu.
Uśmiechał się zmysłowo ,a jednak wyczuwało ,że choć jest bardzo przyjemny ,to jednak był również tajemniczy, pełen niedopowiedzeń i jakiegoś smutku.
Ubrany był tego dnia w niebieską kurtkę i spodnie.
Pomógł dziewczynie wysiąść z powozu i przez chwilę patrzył na nią w milczącym zachwycie.
Czuło się między nimi kiełkujące uczucie i chemię.
Dziewczyna dosyć wysoka ,nie była lekka jak piórko ,ale w jego wzroku nie widać było żadnych zastrzeżeń do jej figury.
Ubrana była w jasnozieloną, muślinową sukienkę.
-Czemu się tu zatrzymaliśmy -spytała Scarlett.
-Podziwiać widoki -odparł ,patrząc prosto w jej oczy błękitne jak fiołki.
Młoda kobieta poczuła ,że lekko się rumieni pod wpływem ciepła i czułości jego spojrzenia.
Rozłożyli niebieski koc pod starą sosną i tam usiedli.
Scarlett wyjęła ciastka i kanapki z koszyka ,zjedli wszystko co do okruszynki.
Lipcowe słonko świeciło na bezchmurnym niebie ,ale chwilami powiewał lekki ,ciepły wietrzyk.
-Mogę cię o coś spytać -spytała Scarlett ,zwracając się do Willa.
-Pytaj ,najwyżej nie odpowiem -odparł Will.
-Czemu nigdy ,nie kontaktowałeś się z rodziną ?
-Nie chciałem pracować na roli -rzekł mężczyzna.
-Pond-erosa to piękne ranczo -stwierdziła Scarlett. Wielu dało by się pokroić by tutaj mieszkać.
-To prawda -odparł Will ,ranczo jest piękne ,ale ciągle czuję się tutaj jakby był wyjęty z zupełnie innej bajki.
To jest dom Bena i jego synów ,a ja jestem jak gość ,który trafia na przyjęcie na które ,nie był w ogóle zapraszany.
Są tacy nieznośnie doskonali ,a ja jestem inny. Ciągle się miotam, od ściany do ściany.
Jesteś w stanie to zrozumieć ?
-Co właściwie ci w nich nie pasuję ?
-Nie chodzi nawet o nich ,tylko o mnie -rzekł mężczyzn. Prawie wszędzie byłem ,wszystko widziałem. Popełniłem też w życiu sporo głupot.
Grałem w karty ,flirtowałem z ładnymi dziewczynami.

- Powinnaś coś więcej wiedzieć o mnie -rzekł Will po chwili wahania. Nie jestem wcale z tego dumny ,ale mówię ci to bo , traktuję naszą znajomość bardzo poważnie.
Uciekałem przed bandytami i upozorowałem własną śmierć.
Spojrzał na młodą kobietę i zobaczył ,że jest wyraźnie wstrząśnięta tą informacją ,bo zbladła.
-Chyba lepiej będzie ,jak odwieziesz mnie do domu -rzekła Scarlett.
W czasie drogi powrotnej nie padło ani jedno słowo.
Pomógł jej wyjść z powozu i spojrzał na nią uważnie.
-Teraz mną gardzisz i uważasz ,za podejrzanego typka -spytał.
-Nie -odparła młoda kobieta. Nigdy bym nie umiała nikim gardzić ,a już zwłaszcza tobą.
Ale cieszę ,że powiedziałeś mi prawdę o sobie, to wymagało odwagi.
Wszyscy jesteśmy ludźmi i popełniamy mnóstwo błędów.

Wrażliwa i inteligenta Scarlett Hamilton ,bujała w swoich humanistycznych obłokach.
Była wysoka jak palma ,a wyraz jej wystraszonych oczów ,przywodził na myśl łanię ,wypatrującą swojego koziołka.
Miała ciemnobrązowy kolor włosów ,a jej usta były słodkie jak winogrona ,którymi sokami od lat karmią się nieśmiertelni bogowie z Olimpu.
W jej wyobraźni zielone drzewa ,zmieniały się w rajskie motyle ,które tańczyły ze sobą walca w rytmie czarodziejskich melodii.
Ubrana w jasnoniebieską muślinową sukienkę ,wyszła przed podwórze swojego domu i zobaczyła ,że jakiś mężczyzna jedzie na czarnym jak smoła rumaku w jej stronę.
Zsiadł z konia i uśmiechnął się do niej.
Na jego widok ,nie czuła żaru ,serce jej nie było przestraszone jak złapany ptak ,ale gdy go widziała napełniała się radością ,czułością i serdecznością.
Miała wrażenie ,że zamglony ,cudowny sen ,przybrał wreszcie śliczną i realną postać.
Stał przed nią piękny i pyszny niczym kwiat narcyz ,uśmiechając się swym uśmiechem ,który był prawdziwą poezją.
Był wysokim ,smukłym brunetem z cienkim ,dobrze ostrzyżonym wąsikiem ,którego delikatny nos i wysoko osadzone kości policzkowe miały w sobie prawie coś arystokratycznego.
Miał na sobie błękitną jak chmurka koszulę i spodnie.
Witaj -rzekł młody mężczyzna ,chciałem dzisiaj zagrać z twoim tatą w szachy.
-Oczywiście -odparła Scarlett.
Ojciec Scarlett był mężczyzną po 60 ,o nieco zwiędłej już twarzy.
-Kto wygrywa -spytała dziewczyna ,wchodząc później do pokoju.
-A kto może wygrywać grę ,gdzie trzeba siedzieć dwie godziny bez ruchu -odparł pan Hamilton z trudem ukrywanym rozdrażnieniem.
Zdumiona młoda kobieta ,usłyszała pukanie do drzwi i poszła otworzyć.
Zobaczyła Adama ,jak zwykle ubranego na czarno.
Adam Cartwright ,wysoki brunet o smagłej oliwkowej cerze ,miał szerokie bary i czarne oczy przypominające duże migdały.
To bożyszcze wartościowych kobiet ,uśmiechnęło się w stronę Scarlett.
-Przyjechałem zagrać z twoim ojcem w warcaby -oznajmił.
Scarlett wpuściła go do środka i zaprosiła do pokoju ,gdzie przebywał ojciec.
Widok uśmiechniętego konkurenta ,od razu Adama zirytował.
-Czy to prawda Adam ,że mały Joe przegrał wczoraj ,wszystkie pieniądze w saloonie-spytał pan Hamilton. Mówił mi o tym pan Perkins.
-Hoss obiecał ,że go przypilnuję ,by nie chodził dziś do saloonu ,bo chciał się odegrać -dodała Scarlett.

-No to muszę tam jechać -zdecydował Adam. Bo jak Joe coś wymyśli ,to wpakuję tylko hossa w dodatkowe problemy. Lepiej by tata się o tym nie dowiedział.
Adam był już w połowie drogi do miasta ,gdy zauważył ,że ktoś za nim jedzie.
Zatrzymał konia ,czekając aż Will do niego dojedzie.
- O co chodzi -spytał patrząc z pewnym zdziwieniem na swojego kuzyna.
-Chciałaby ci pomóc -odparł Will. Możemy być rywalami w miłości ,ale przyjaciółmi w walce.
-Nie chodziło mi wcale o Scarlett ,tylko o ciebie ,by cię zmobilizować do podjęcia jakieś decyzji -rzekł Adam. Byś powiedział jasno i wyraźnie ,czy chcesz tu zostać ,czy wyjechać.
-Doskonały Adam Cartwright ,który zawsze musi mieć rację -stwierdził Will.
Ja w przeciwieństwie do ciebie ,jestem tylko człowiekiem.
Adam milczał przez chwile.
-Dobra jedziemy do saloonu,zanim Joe i hoss wpakują się w jakoś awanturę -zdecydował.
I wiesz co ,całkiem niezły z ciebie Cartwright.

Tak, jestem BARDZO zadowolona - ta rozmowa Willa z Adamem wyszła RE-WE-LA-CYJ-NIE Wink

Brawo!

Mam nadzieję, że dalej pójdzie jeszcze lepiej Rolling Eyes

Scarlett odbierała książki na poczcie ,a Will odebrał pilny telegram.
-Czy coś się stało -spytała widząc zmianę na jego twarzy.
-Mój przyjaciel Daniel ma kłopoty -odparł mężczyzna zmienionym głosem.
Kiedyś pracowaliśmy razem w kopalni złota. Obiecałem ,że mu pomogę jak będzie miał problemy.
-Mnie też coś obiecywałeś -rzekła dziewczyna ,nie kryjąc rozczarowania w swoim głosie. Że zostaniesz tu ze mną.
Laura miała rację ,nigdy się nie zmienisz ,zawsze będziesz za czymś gonił ,za przygodami i marzeniami.
Poproszę Hossa by odwiózł mnie do domu.
Minęło kilka dni.
Will nie tylko się wahał ,ale też cierpiał.
Pod lekkomyślnymi pozorami krył się charakter szlachetny i energiczny.
Uważał ,że dawno temu złożona obietnica ciągłe go obowiązuję.
Przyjechał na ranczo ,gdzie mieszkała Scarlett z ojcem.
Dom ten był drewniany ,jednopiętrowy.
Urządzony skromnie ,ale nie było by tam żadnej rzeczy ,która by raziła smak.
Dziewczyna wyszła by się z nim przywitać ,a ubrana w zieloną sukienkę ze słońcem tańczącym w jej włosach ,wydawała mu się ładniejszą niż zazwyczaj ,podobną do jakieś nimfy.
-Chciałem z tobą porozmawiać -rzekł miękkim ,miłym głosem. To naprawdę bardzo ważne.
-Rozumiem -odparła dziewczyna ze smutkiem. Chciałeś się ze mną pożegnać ,a pożegnania nigdy nie są łatwe.
-To prawda -zgodził się mężczyzna. Chce byś mnie dobrze zrozumiała. Obietnica ,to obietnica ,nie mogę zawieść mojego przyjaciela.
Ale gdy wszystko się ułoży ,wrócę.
Od dzieciństwa ,podróżowałem i szukałem miejsca ,które mógłbym nazwać domem.
A teraz zrozumiałem ,że mój dom ,takie miejsce do którego zawsze mogę wrócić jest tutaj.
Ludzie w mieście mnie lubią.
Kropelka rosy ,ja i ty. Nie wiem co to miłość ,ale wiem co to ból i lęk.
Jestem jaki jestem ,wciąż uczę się pokory ,ale kocham cię.
Zapadła cisza ,która wydawała się wiecznością.
-Ja też cię kocham -rzekła młoda kobieta. Pokochałam cię już pierwszego dnia.
-To dlaczego uciekałaś przede mną.
-Ja wcale nie uciekałam przed tobą -zaprzeczyła Scarlett.
-To czemu to robiłaś.
-Ty wiesz dlaczego -odparła rumieniąc się.
Objął ją delikatnie ,myśląc o tym ,że nawet gdyby mu dali wszystkie skarby świata ,nie byłby tak szczęśliwy niż w tej chwili.

-Twoja rodzina by pewnie wolała cię wydać za spokojnego ,bezpiecznego Adama. Ja nie mam nic prócz kilku złotych snów.
-Nie pragnę pałaców ,chce być tylko z tobą -rzekła dziewczyna z przekonaniem.

No i dobrze Rolling Eyes

A co się wydarzy, kiedy on będzie u tego przyjaciela?! Very Happy

Coś się ważnego stanie z nim, albo z nią?! Very Happy

Chcę wiedzieć Rolling Eyes

-Ten przyjaciel Daniel musi być dla ciebie kimś bardzo bliskim -rzekła Scarlett ,gdy kilka dni po swoim powrocie will zabrał ją na spacer.
-To prawda -odparł mężczyzna. Życie by oddał za mnie. On tak samo jak ja wiecznie włóczy się po świecie.
Gdy byliśmy dzieciakami ,biliśmy się ,a potem dochodziliśmy do porozumienia.
-On nie ma żadnej rodziny prawda -odgadła Scarlett.
-Tak jest zupełnie sam na świecie ,dobrze się rozumiemy.
-Mam nadzieję ,że go kiedyś poznam -rzekła dziewczyna. Jednego wciąż nie rozumiem. Ty masz rodzinę i nigdy nie chciałeś się z nimi kontaktować. Już kiedyś cię o to pytałam.
-Nie chciałem mieć innego domu po śmierci ojca -odparł will. Bardzo byliśmy z ojcem zżyci.
-To chyba nie jest cała prawda -zauważyła młoda dama. Miałeś 6 lat jak twój ojciec zmarł i postanowiłeś zostać autsajderem. Masz mnie za idiotkę.
-Absolutnie nie -zaprzeczył mężczyzna stanowczym głosem. Wujek Aron chciał mnie zaadoptować,ale jego żona się sprzeciwiła.Nie chciała zajmować się cudzym bachorem.
-Tak mi przykro willy - rzekła Scarlett ze szczerym współczuciem. Nie było ci łatwo.
-Tobie też nie było -odparł mężczyzna ,delikatnie dotykając jej policzka. Hoss mi opowiadał o tym ,że twój ojciec sporo pił w przeszłości.
-Zycie nie jest łatwe -stwierdziła młoda kobieta.
-Owszem-zgodził się mężczyzna ,ale dobra wola ma znaczenie ,miłość ma znaczenie.
-Mój ojciec chciał dzisiaj z tobą porozmawiać -przypomniała sobie dziewczyna.

Ojciec Scarlett był mężczyzną po 60 o nieco zwiędłej już twarzy ,w której jednak było widać dawną stanowczość i energię.
Oparty o wygodne poduszki ,siedział na fotelu ze swoją złamaną nogą.
Przypatrywał się surowo młodemu człowiekowi.
W pokoju był kominek ,a obok fotela kręciły się psy.
Od pierwszej chwili pan Hamilton traktował Willa i jego opowieści o niesamowitych przygodach ze sporym dystansem.
-Powinienem się pan zdecydować ,czy chce się ożenić z moją córką ,czy na zawsze odejść -rzekł pan Hamilton zwracając się do willa.
Może jestem staroświecki ,ale nie widzę innych dróg.
Jeśli oczywiście traktuję ją pan poważnie ,a nie jak kolejny flirt.

-O czym papa z tobą rozmawiał -spytała dziewczyna ,gdy mężczyzna wyszedł z pokoju.
-Chce bym się z tobą ożenił -wyznał mężczyzna.
-Przepraszam cię za niego ,nie miał prawa wywierać na ciebie nacisku -odparła zmieszaną tą informacją Scarlett.
-Nie chcesz wyjść za mnie.
-Kocham cię -oparła młoda kobieta ,ale nie chce byśmy się spieszyli z taką poważną decyzją. Po za tym chciałabym się dalej uczyć.
-Scarlett ,nie musisz być zawsze taka ambitna i doskonała -odparł Will patrząc jej prosto w oczy. Byłbym zaszczycony ,gdybyś została moją żoną ,ale uszanuję każdą twoją decyzję.

Nie widzę tu niedopracowania, jest okej Rolling Eyes

Szczegóły z przeszłości Willa od zawsze mnie interesują i bardzo się cieszę, że wplatasz je w historię... brawo Very Happy

I zdjęcie fajne Rolling Eyes