The Son Michael Landon Loved-----and Left 09.12.1991

9 grudnia 1991 r.

"Syn Michael'a Landona - ukochany i opuszczony"

Prawie trzy dekady później, Jason nadal zastanawia się dlaczego.

"Nienawidzę, gdy ktoś mówi (na Josha i Jasona) 'adoptowani'. To moi synowie i kropka. Nie moi 'adoptowani synowie'. To moi synowie, a ja jestem ich ojcem do ich śmierci albo mojej śmierci." - Michael Landon, 1962.

Ostatnio 5 lipca tłum liczący 500 osób zgromadził się na Hillside Memorial Park w Los Angeles aby oddać hołd Michael'owi Landonowi, który zmarł na raka trzustki cztery dni wcześniej, w wieku 54 lat.
W Hattiestburg, w Missisipi - Jason Smith także był pogrążony w smutku.

Chudy, zarabiający jako menager nocnego sklepu spożywczego, Smith (30 lat) - trzymał wyblakłe czarno-białe zdjęcie uśmiechniętej rodziny: mama, dwóch małych chłopców - on jako dziecko kołysane przez człowieka, który zmarł.
W 1961 roku Michael Landon smakował sławy - już dwa lata grał rolę Małego Joe w Bonanzie, a staż jego małżeństwa wynosił 5 lat. Jego pierwszą żoną była Dodie Fraser, sekretarka 6 lat starsza od niego. Landon adoptował syna Dodie z poprzedniego związku, a jako małżeństwo wspónie adoptowali syna Josha, gdy był niemowlęciem.

Choć małżeństwo nie było kwitnące i pozornie starali się wzmocnić związek, Dodie postanowiła adoptować trzecie dziecko.
"Michael nie był za przyjęciem kolejnego dziecka do domu, w którym zresztą nie był szczęśliwy." - powiedział o Landonie wieloletni publicysta Harry Flynn. Jednak w maju 1961 roku liczący tydzień czasu Jason, który został oddany do adopcji przez nastolatkę w Los Angeles, oficjalnie stał się Landon.

Adopcja Jasona nie uratowała małżeństwa. Para rozstała się 10 miesięcy później, w marcu 1962 roku. Z powodu seperacji życie Jasona zmieniło się gwałtownie. Nigdy publicznie nie ujawniając powodów - Dodie Landon, która otrzymała opiekę nad wszystkimi dziećmi - zdecydowała, że nie może w dalszym ciągu opiekować się najmłodszym synem.
Jako samotna, pracująca matka trojga dzieci - w tym dwojga, którzy mieli mniej niż 3 lata - "Dodie nie mogła nadążyć i zapewnić utrzymania z dodatkowym dzieckiem" spekuluje produkcent muzyczny Nik Venet, bliski przyjaciel Landona - dodając "To straszne, ale kiedy nie mogła poradzić sobie z dzieckiem, oznaczało to koniec trwania adopcji."

Dzięki jej fryzjerowi, Mary Ethel Sharknock - Dodie dowiedziała się Bill'u i Almie Smith parze z Teksasu, którzy mieli już własne dorosłe dzieci, ale byli chętni na adopcję. Bill miał 56 lat i był emerytowanym inżynierem "coast road", jego żona Alma miała 54 lat.
Po dokonaniu wstępnych ustaleń Alma pojechała do Los Angeles, do domu Mary Sharknock. Krótko po jej przyjeździe Dodie podjechała pod dom, przeszła przez trawnik i wręczyła 3-letniego Jasona Almie, a następnie odjechała. Według Dorothy Davis (w 1991 roku miała 56 lat), córki państwa Smith: "Dodie po prostu go oddała. Mary Ethel powiedziała, że Dodie pakowała torby Jasona przez 2 tygodnie i bała się, żeby jej rodzice nie przyjechali."

Bud Smith (w 1991 roku miał 55 lat) wspomina co rodzice powiedzieli o swoim nowym synu: "Powiedzieli, że kiedy odjeżdżali było ciemno i Jason był zdumiony widokiem tych wszystkich świateł, jakby nigdy nie był poza domem."

"Kiedy przyjechali do domu, on nawet nie umiał wypowiadać całych zdań." - dodaje Dorothy. "Mógł patrzeć na naszą mamę i mówić 'Sukienka. Ładna.' To co jeszcze pamiętam, to, to, że nigdy nie wspominał ani mamy ani taty i nigdy też za nimi nie płakał."
Jason ma tylko niewyraźnie wspomnienia z pierwszych trzech lat życia.
"Pamiętam owczarka niemieckiego, jeździliśmy na nim i ciągnęliśmy go za ogon. Pamiętam zabawy w piaskownicy. Pamiętam, że myślałem, że na naszym podwórku było jezioro, które jak teraz sądzę było zapewne basenem albo sadzawką." Jason także pamięta: "Mężyczna... Ktoś rzuca mnie do góry i łapie... Wysoki... Ciemne włosy..."

Jego innego wspomnienia są już związane z rodziną Smith, stosunkowo szczęśliwym okresem jego życia aż do pęknienia bańki.
W 1971 roku Bill Smith zmarł na atak serca, kilka tygodni później 10-letni Jason doznał kolejnego szoku. "Alma dużo płakała i wtedy powiedziała mi, że nie jestem ich rodzonym synem.", wyjaśniła mu, że z początku wcale nie był i nie nosił nazwiska "Smith", bo został adoptowany od Michael'a Landona.

Jason podejrzewał, że Smithowie mogli nie być jego prawdziwymi rodzicami, bo byli za starzy.
"Nigdy nawet nie śniłem, że (Landon) mógł być moim tatą." mówi Jason.
"Ale zawsze zastanawiałem się, dlaczego mama robiła wszystko abym oglądał Bonanzę."
W okresie jego dzieciństwa w bliższym sąsiedztwie krążyły bezpodstawne plotki, że Jason był biologicznym dzieckiem Landona.
"Lekarz rodziny Landonów rzucił aluzję w stronę moich rodziców na temat tego, że Michael Landon zaciąża dziewczyny." mówi Dorothy.
"Dlatego myślę, że wszyscy przypuszczali, że Jason był synem Michael'a Landona." W szkole, koledzy, którzy podłapali "wiatr plotek" szyderczo nazywali go Małym Joe.

Po śmierci męża, Alma Smith widziała, że podupadła na zdrowiu.
W pewnym momencie 11-letni Jason pozostawał w domu aby dbać o siebie i matkę nietrzymającą moczu - aż do interwencji brata.
Następnie Alma zmarła w 1971 roku.
Jason spędził zakłócone porządkowi 'życie na walizkach'. Był przerzucany pomiędzy członkami rodziny, a przyjaciółmi, w Teksasie (Missisipi) i wreszcie w Arizonie. W siódmej klasie mieszkał z siostrą Dorothy w Houston. "To było fajne" - wspomina... "I rzeczywiście chodziłem do jednej szkoły, w tym samym miejscu przez cały rok."
W wieku 17 lat wyprowadził się i zacząć żyć na własną rękę.

Przez lata - Jason pobieżnie był w stanie poskładać szczegóły na temat oddania go do ponownej adopcji przez Landonów.
"Najważniejsze..." - mówiąc łamiącym głosem - "... jest w zasadzie to, że byłem przekazany. Ale ja naprawdę nie wiem dlaczego, naprawdę nie znam powodu."

Poczynił kilka prób skontaktowania się zarówno z Dodie, jak i z Michael'em.
"Szczerze mówiąc, miałem dość niskie poczucie własnej wartości, więc kiedy nie znałem żadnych odpowiedzi, po prostu ślizgałem się."
Następnie w minioną wiosnę, kiedy Jason dowiedział się, że Landon ma raka, poprzez przyjaciela wysłał do niego list.
Jason powiedział, że nie zależy mu na jego pieniądzach, chciał po prostu spotkać się z nim i porozmawiać. O ile Landon otrzymał list - nigdy na niego nie odpowiedział.

Dodie Landon - Lake (w 1991 roku miała 61 lat) ponownie wyszła za mąż w 1976 roku i mieszka w Palm Spring. Nie komentuje sytuacji Jasona.
W odpowiedzi zapyta przez PEOPLE's - jej syn dał nam następującą odpowiedź: "W czasie rozwodu Mamy i Taty, Jason pozostawał świeżym członkiem rodziny i na tyle młodym, że wydawało się znacznie bardziej przemyślane - przez wzgląd na niego - aby umieścić go w rodzinie o bardziej stabilnej sytuacji."

Jeśli porzucenie Jasona było bolesne dla niego, to istnieją wskazówki, że było to także ciężkie dla Landona. "To była jedna z niewielu rzeczy, o której nigdy nie mówił. Wierzę, że to dlatego, że nie miał pojęcia jak sobie z tym poradzić" - powiedział Nik Venet.
Venet również uważa, że w czasie najwcześniejszych lat życia Jasona - pomimo dystansu, Landonowi w jakiś sposó udawało się mieć czujnie na oku "dziesiąte dziecko", chociaż był trzykrotnie żonaty i był kochającym ojcem trojga adoptowanych i szcześciorga biologicznych dzieci.
"Wiedział bardzo dużo o Jasonie. To byłoby trudne do udowodnienia, ale myślę, że ktoś się z nim kontaktował. Michael miał pełną świadomość o Jasonie i czuł przywiązanie do niego. On po prostu chciał wiedzieć, że u dziecka wszystko było w porządku."

Obecnie w dużej mierze u Jasona jest w porządku. Pracuje w tym samym miejscu od dwóch lat. Poza godzinami pracy uczęszcza w niepełnym wymiarze godzin na University of Southern Missisipi i ma nadzieję, że otrzyma dyplom ukończenia studiów o kierunku biznesowym i zostanie absolwentem. W przyszłym roku Jason planuje poślubić Sherry Parker (w 1991 roku miała 31 lat) - sekretarkę ze szkoły, którą zna od dzieciństwa. Nie toczy wojny z Landonami, ale z rodziną brata Roberta, który dostarczył informacje tabloidom bez wiedzy Jasona.
Każde dziecko z pośród dziewięciorga dzieci Landona, otrzymało spadek, którzy wynosił niemniej niż 8-10 mln. Jason powiedział, że nie zamierza naciskać na rodzinę z powodu pieniędzy.
W ostatnich miesiącach po śmierci Landona, wydaje się, że pogodził się ze swoim dziwnym losem.
Mimo to ze smutkiem przyznaje: "Często zastanawiam się, co by było, gdybym całe życie był Jasonem Landonem."

-----------------------------------------------------------------------------------
źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

tłumaczenie: Kathie

tłumaczenie jest moje, dlatego przepraszam za jakiekolwiek błędy ewentualnie za wprowadzenie w błąd przez moje złe zrozumienie zdania... nie zawsze tłumaczyłam dosłownie, bo nie zawsze da się, ale starałam się przekazać kontekst zdania.

W razie czego proszę o poprawki albo korektę.
Miłego czytania Smile

Dzięki

Ten artykuł z pewnością jest ważny tak, jak i to, co stało się z Jasonem. Mógł być synem Mike'a... a jego dzieci, jego wnukami. Szkoda, że stało się tak, jak się stało, krótkie szczęście niewiele daje a z Mikiem miałby z pewnością szczęśliwe życie w najdrobniejszym szczególe...

Komentarz Mike'a, dotyczący Jasona z Michael Landon Fan Club Yearbook na 1966 rok:

"W szczęśliwszych dniach, broiłem z moimi dwoma adoptowanymi synami, Joshem i Jasonem. Dodie, moja była żona i ja, straciliśmy Jasona, ponieważ jego adopcja nie została sfinalizowana, gdy się rozstaliśmy. Ale, mieszka teraz ze swoja nową adopcyjną rodziną w Southern California i jest szczęśliwym, bezpiecznym małym chłopcem, mającym sześć lat."

Wierzę, że Mike wiedział o nim wszystko. Troszczył się o wszystkie swoje dzieci, bez względu na okoliczności. Rolling Eyes

Ale ja tutaj czegoś nie rozumiem...

Jason został adoptowany w maju 1961 roku... Dodie z Mikiem rozstali się w marcu 1962 roku, a rozwiedli w grudniu tego samego roku. Z artykułu wynika, że Dodie oddała go dopiero w 1964 roku...

Więc dla mnie to jest dziwne. Może jest jakiś błąd w artykule?
Ja myślałam, że Jason był u nich krótko... ale jednak wynika z tego, że był z Dodie przez 3 lata.
I umiała sobie z nim poradzić, a potem ot tak go oddała? Dla mnie to nielogiczne.
Nie rozumiem tego.

Swoją drogą jak już faktycznie nie umiała wyrobić z wydatkami, z opieką itd. to mogła poprosić Mike'a o pomoc, no cokolwiek. A tak naprawdę ona sama za jego plecami podjęła taką decyzję, a jego postawiła przed faktem dokonanym. SZOK O.O
Szkoda, że Mike nie próbował go odzyskać... Dobrze, że interesował się nim, ale to nie wystarcza... wyobrażasz sobie być 2x w życiu oddanym do adopcji? To smutne.
Gorzej niż pies...

Szkoda, że Jasonowi nie udało się skontaktować z Mikiem, bo wierzę, że przyjął by go z otwartymi rękami, ale widocznie mimo prób musiało go coś blokować, może bał się ponownego odrzucenia...?

Co o tym myślisz?

Też żałuję, że tak się stało Sad

Skoro Mike troszczył się o niego przez te wszystkie lata, z pewnością spotkałby się z nim... tak myślę, że może on zwyczajnie nie mógł go odzyskać... poza rym, by zaabsorbowany opieką nad dwójką niemowląt i trójką starszych dzieci... był młody, może zdawał sobie sprawę, że nie dałby rady... nie usprawiedliwiam Dodie, ale i nie oskarżam... nie wiemy, jak naprawdę było, tylko ona i Mike wiedzieli... mogło być różnie, podobnie, jak z ich rozstaniem... to mi wystarczy Rolling Eyes

Ja myślę, że ona ma wyrzuty sumienia do dzisiaj, na pewno nie ma spokojnego sumienia, bo ja też bym nie miała. Ja nie wiem czy ona nie czuła przywiązania czy jak? Przecież to w końcu były 3 lata, a nie np. 3 miesiące O.O a to był i tak jej pomysł, żeby zaadoptować trzecie dziecko.
Trochę to żałosne i nieodpowiedzialne. No szkoda, że wyszło, jak wyszło...
W sumie nie ma też czego rozstrząsać po 50 latach od faktu, ale i tak mnie trochę ta sprawa szokuje.

Nikogo nie oskarżam, ale własne odczucia mogę chyba wyrazić? Very Happy

Jedynie czego żałuję, to tylko tego, że nie udało im się jakoś skontaktować...
Tak na dobrą sprawę jakby pomyśleć, to ja na miejscu Jasona chyba też bałabym się próbować skontaktować z którymś z nich, po prostu bałabym się reakcji i odrzucenia, różnie to w życiu bywa...

Mike z pewnością by go nie odrzucił Rolling Eyes

Szkoda, że tak się stało, bo z pewnością Jason miałby lepsze życie, jako syn gwiazdy, niż dzieciak bez własnego domu, w zasadzie... Mike był przeciwny tej adopcji, ale interesował się jego losem... Dodie chyba przerosła utrata drugiego męża... to mógł być efekt załamania Rolling Eyes

Tak naprawdę to ona chyba z tą trzecią adopcją wszystko zrobiła za jego plecami...
I sam fakt adopcji i fakt oddania dziecka. No cóż.
SZKODA. Ciężko mi o tym myśleć, ale koniec końców mam nadzieję, ze Jason jest szczęśliwy, że ożenił się z tą sekretarką i ma mnóstwo dzieciaków Very Happy

Miał burzliwe życie, ale z artykułu wynika, że w dojrzałym wieku trochę już ustabilizował sytuację, mam nadzieję, że panuje już nad tym wszystkim Smile

ważne, że nie robił problemów rodzinie, bo mógły się sądzić o kasę/spadek itd.
A pomimo wszystkiego ma szacunek do Mike'a i ma w nosie jego pieniądze i sławę.
Chciał być tylko kochany, nic więcej.
Może kiedyś jak się spotkają u góry, to sobie wszystko wyjaśnią Smile

To akurat jest pewne Very Happy

Mike nie miał powodu czuć urazy, Jason nie mógł wiedzieć niczego o tym wszystkim... potem chyba miał już stabilniejsze życie... chciałabym zobaczyć, jak wyglądają jego dzieci... z pewnością ma jakieś Smile

Może gdzieś są jakieś zdjęcia na internecie? Smile

Rozglądam się za nim, ale bez kompletu danych, niewiele zdziałam... na razie, pracuję nad danymi Wink

Jak coś to pomogę na dniach... Smile

Okej

Ja teraz pracuję nad zebraniem sobie w całość wszystkich wnuków Mike'a Rolling Eyes

I nad innym, niewiarygodnym przedsięwzięciem, o którym wolę nie pisać na forum publicznym do dnia odniesienia sukcesu Rolling Eyes

Tłumaczenie wyszło ci idealnie, Kathie Wink

Kawał dobrej roboty Smile

Wracając do tematu artykułu, też zawsze wyobrażałam sobie że Jason był u Dodie i Mike'a dość krótko, te 3 lata naprawdę mnie zaszokowały. Podczas tak długiego okresu nie sposób się do kogoś nie przywiązać i zostanie musiało być naprawdę bolesne zarówno dla dziecka jak i Dodie. Ale lepiej nikogo pohopnie nie oskarżać, bo wiadomo że życie nie toczy się zawsze tak, jak tego chcemy.